ลูกจ้างทำละเมิดนายจ้างต้องรับผิดด้วย

นายจ้างต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในการทำละเมิดของลูกจ้างในทางการที่จ้าง  

                   ลูกจ้างและนายจ้างถูกฟ้องเป็นจำเลย โดยฟ้องลูกจ้างผู้ทำละเมิดเป็นจำเลยที่ 1    ฟ้องนายจ้างเป็นจำเลยที่ 2    ให้ร่วมกันรับผิดต่อโจทก์ แม้จำเลยที่  1  จะไม่ได้ยกอายุความขึ้นต่อสู้เพราะขาดนัดยื่นคำให้การ แต่เมื่อจำเลยที่  2    ยกอายุความเรื่องสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายอันเกิดแต่มูลละเมิดเกิน

1  ปี  ขึ้นต่อสู้จึงถือได้ว่าเป็นการทำแทนจำเลยที่ 1 ด้วย    เป็นกรณีมูลความแห่งคดีเป็นการชำระหนี้ซึ่งแบ่งแยกจากกันไม่ได้  ให้ถือว่าบุคคลเหล่านั้นแทนซึ่งกันและกันในบรรดากระบวนพิจารณาซึ่งได้ทำโดยคู่ความร่วมคนหนึ่งให้ถือว่าบุคคลเหล่านั้นแทนซึ่งกันและกันในบรรดากระบวนพิจารณาซึ่งได้ทำโดยคู่ความร่วมคนหนึ่ง    คดีย่อมมีประเด็นว่าฟ้องของโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 ขาดอายุความ 1 ปี  ตาม  ป.พ.พ.มาตรา 448  หรือไม่   ที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยโดยเห็นว่า  โจทก์ฟ้องจำเลยที่ 1  เกิน 1 ปี นับแต่วันรู้ถึงการละเมิดและรู้ตัวผู้จะพึงต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน  ฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 ขาดอายุความจึงชอบแล้ว      (ฎีกาที่ 5235/2560)